سیستم ایمنی بدن به طور معمول به مواد خارجی مانند باکتری ها و ویروس ها حمله کرده و آنها را از بین می برد. اما در بیماری های اتو ایمیون، سیستم ایمنی بافت های سالم خودی را بیگانه فرض نموده و آنها را مورد حمله قرار می دهد. در این بیماری ها سیستم ایمنی ، آنتی بادی هایی تولید می کند که به سلول های خودی بدن اتصال یافته و باعث تخریب و نابودی آنها می شوند. سیستم ایمنی ممکن است آنتی بادی علیه هسته سلولها Anti nuclear Antibody یا ANA تولید نماید.

بیماری های مرتبط با بافت (CTD) Connective tissue diseases یک گروه از اختلالات خودایمنی هستند که با حضور آنتی بادی ضد هسته سلول (ANA) در خون بیماران مشخص می گردند. ANA یک کلاس خاص از Autoantibodies که دارای قابلیت اتصال و تخریب ساختارهای خاص در هسته سلول ها است. این آنتی بادیها در پاتوژنز بیماری درگیر هستند و همچنین اساس تشخیص و درمان CTD را تشکیل می دهند.

ANA  به دو گروه اصلی تقسیم شده است:

• اتوآنتیبادیهای برعلیه DNA و هیستونها
• اتوآنتیبادی هابرعلیه آنتی ژنهای قابل استخراج،SM، ریبونولوپروتئین ها، SSA / Ro، SSB / La، Scl-70، JO1 وpm1

اتوآنتی بادی های علیه DNA و هیستون ها ، شامل آنتی بادی ها بر علیه DNA تک و دو رشته ای (ssDNA و dsDNA) است. سطح معنی داری از آنتی بادی های ضد dsDNA  ، تایید کننده تشخیص سیستمیک لوپوس اريتماتوز (SLE) و آنتی بادی های ضد هیستون نشان دهنده لوپوس ناشی از دارو می باشد. علاوه بر DNA و هیستون ها، آنتی بادی ها ممکن است سایر آنتی ژن های هسته ای را هدف قرار دهند. این آنتی ژنهای هسته ای در گذشته به نام آنتی ژن های قابل استخراج هسته Extractable nuclear antigens (ENA) از هسته سلول با محلول نمک استخراج  می شدند.

آنتی بادی های ضد آنتی ژن اسمیت (Sm) که برای SLE بسیار اختصاصی هستند، اولین آنتیENA است که شناسایی شدند. پس از آن، زیرمجموعه های ENA مانند ریبونولوپروتئین (RNP)، آنتی ژن شوگرن A یا B (SSA/RO orSSB/La) ، Scl-70 ، Jo-1 و PM1 شناسایی شدند. گر چه بیشتر ENAها عامل بیماری خاصی هستند، همپوشانی قابل توجهی بین آنها وجود دارد. حساسیت و ویژگی  ENAها ، بسته به نوع CTD  متفاوت است.

حضوراتوآنتی بادیها در سرم بیماران یکی از معیارهای مورد استفاده برای تشخیص CTD است. تشخیص بالینی زیرگروه های ANA نیز، در شناسایی CTD کمک می کند. معمولا تست های ایمنو فلوئورسانس غیرمستقیم (IF) و ELISA برای تشخیص ANA بصورت روزانه استفاده می شود. در ابتدا، غربالگری توسط IF-ANA یا ELISA انجام می شود که ANA را وسیع تشخیص دهد. اگر مثبت باشد، آزمایش های اختصاصی تر بر اساس یافته های بالینی و IF-ANA انجام می شود .در آزمایش ELISA ، آنتی بادی اختصاصی با آنتی ژنهای تکی همانند  DsDNA ، SS-A / Ro، SS-B / La، Scl-70، Sm، Sm / RNP و غیره واکنش نشان می دهد.

لوپوس اريتماتوز سيستميک، بيماري اتوايميون است که مي‌تواند هر عضوي در بدن را درگير کند. ویژگی اتوايميون بودن بيماري لوپوس اريتماتوز سيستميک باعث التهاب موضعي و تخريب بافتي مي‌شود و بيماري ممکن است با توجه به عضو گرفتار تظاهرات متعددي داشته باشد. وقتي اين بيماري کليه را درگير کند، نفريت لوپوسي( Lupus Nephritis) ناميده مي‌شود. با وجود پيشرفت‌هاي اخير در درمان نفريت لوپوسي، 10 تا 15 درصد از بيماران تحت درمان، به بيماري پيشرفته کليوي دچار مي‌شوند و نيازمند دياليز يا پيوند عضو خواهند بود. شيوع لوپوس اريتماتوز سيستميک در زنان به مراتب بيشتر از مردان است. حدود 35 درصد از افراد بالغ مبتلا به لوپوس اريتماتوز سيستميک تظاهرات باليني نفريت را در زمان تشخيص بيماري خود بروز مي‌دهند و 50 تا 60 درصد از بيماران طي 10 سال اول شروع بيماري خود به نفريت مبتلا مي‌شوند. 

 اتوآنتی بادیهای  dsDNA بصورت اختصاصی برای تشخیص  SLE هستند و میزان آن در طول بیماری فعال افزایش می یابد. راهنمای ACR برای غربالگری، درمان و مدیریت نفریت لوپوس به تازگی منتشر شده  است. ACR توصیه می کند تست آنتی بادی های dsDNA برای نظارت بر نفریت لوپوس، بصورت ماهیانه در بیماران باردار با گلومرولونفریت فعال ، هر سه ماه یکبار در بیماران  باردارمبتلا به نفریت فعال  ویا بیمارانی که نفریت قبلی داشته اند و هر شش ماه یکبار در بیماران مبتلا به نفریت فعال قبلی یا بدون نفریت قبلی یا فعلی انجام شود.

منابع:

https://www.pathologystudent.com/?p=7623

https://labtestsonline.org/tests/antinuclear-antibody-ana

https://www.sott.net/article/259355-Gluten-and-the-autoimmune-disease-spectrum

http://www.labpedia.net/test/2

http://jem.rupress.org/

https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwim64-XqtrYAhVLMJoKHT8TAeUQFggkMAA&url=http%3A%2F%2Fwww.orgentec.com%2Fen%2Fproducts%2Falegria%2FAutoimmune%2BDisease%2BDiagnostics%2FRheumatology%2BDiagnostics&usg=AOvVaw11N-nZHgX_5ruL0nVPi0Ky

بدون ديدگاه

در بررسی بیماری های تیروئیدی ، در فواصل زمانی و در آزمایشگاه های مختلف ، عدد های متفاوت برای میزان TSH بدست می آید . مقدار TSH با عوامل زیادی ارتباط دارد . دراین مقاله برخی از این عوامل بررسی می شود.

v    تغییر در میزان مصرف دارو

بیشترین تغییرات در میزان TSH ناشی از افزایش یا کاهش مصرف دارو توسط بیماریا پزشک است.

 برای مثال لووتيروکسين يک هورمون تيروئيد است که به عنوان دارو براي درمان بيماري کم کاري تيروئيد استفاده مي‌شود. کم کاري تيروئيد به شرايطي اطلاق مي‌شود که طي آن غده تيروئيد به مقدار کافي از هورمون تيروئيد را توليد نمي‌کند. لووتيروکسين براي درمان کم کاري مادرزادي غده تيروئيد (کرتينيسم) و گواتر (بزرگ شدن غده تيروئيد) نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرد. همچنين از لووتيروکسين همراه با جراحي و پرتودرماني راديواکتيو به منظور درمان سرطان تيروئيد استفاده مي‌شود. لووتيروکسين از نظر طبقه بندي دارويي در گروه هورمون‌ها قرار مي‌گيرد. عملکرد اين دارو از طريق جايگزيني هورمون تيروئيدي است که به طور طبيعي در بدن توليد مي‌شود.

 لووتيروکسين به دو شکل قرص و کپسول تولید شده و از راه دهانی مصرف می‌شود. این دارو معمولاً یک بار در روز و با شکم خالی یعنی نیم تا یک ساعت قبل از صبحانه خورده می‌شود. دستورالعمل درج شده در نسخه خود را به دقت رعایت کنید و هر قسمت از آن را که متوجه نمی شوید، از پزشک یا داروساز بخواهید که برایتان توضیح دهد. لووتيروکسين را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. هرگز این دارو را کمتر یا بیشتر از مقدار تجویز شده و یا با فواصل زمانی متفاوت با دستور پزشک مصرف نکنید. احتمالاً پزشک برای شروع یک دوز پایین لووتيروکسين را تجویز می‌کند و سپس به تدریج دوز مصرفی شما را افزایش می‌دهد.

 لووتيروکسين کم کاری تیروئید را کنترل می‌کند اما آن را درمان نمی‌کند. بعد از شروع مصرف این دارو ممکن است چند هفته طول بکشد تا شما بتوانید تغییراتی در علائم بیماری خود مشاهده کنید. حتی وقتی که احساس می‌کنید خوب شده‌اید، باید مصرف لووتيروکسين را ادامه بدهید. بنابراین هرگز بدون مشورت با پزشک خود، مصرف لووتيروکسين را قطع نکنید.

قبل از مصرف لووتيروکسين نکات زیر را در نظر بگیرید:

1. اگر نسبت به لووتيروکسين، هورمون تیروئید یا هر داروی دیگر یا هر یک از ترکیبات موجود در لووتيروکسين حساسیت دارید، به پزشک خود یا داروساز اطلاع بدهید. لیست ترکیبات موجود در لووتيروکسين را می‌توانید از دکتر داروساز بگیرید.
2. اگر هر نوع داروی تجویز شده یا بدون نسخه اعم از ویتامین‌ها، مکمل‌های غذایی و داروهای گیاهی مصرف می‌کنید یا قصد دارید در آینده مصرف کنید، به پزشک و دکتر داروساز خود اطلاع بدهید. هر یک از داروهای زیر را که مصرف می‌‌کنید، حتماً باید ذکر کنید: آمیودارون؛ آمفیتامین‌ها؛ داروهای ضد لخته (رقیق کننده خون) مانند وارفارین؛ آسپرین یا محصولات حاوی آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی؛ بتابلاکرها، کاربامازپین؛ کورتیکواستروئیدها، استروژن‌ها؛ فوروسیمید؛ ایمانیتیب؛ انسولین و سایر داروهای دیابت؛ لیتیوم؛ ماپروتیلین؛ داروهای ضد بارداری؛ فنوباربیتال؛ فنیتویین؛ ریفامپین؛ بازدارنده‌های بازجذب سروتونین از قبیل سرترالین؛ تئوفیلین؛ و داروهای ضد افسردگی از قبیل آمی تیریپتیلین.
3. اگر هر یک از داروهای آنتاسید، کربنات کلسیم، کلستیرامین (کوئستران)، کولسولام (ولکول)، کلستیپول (کلستید)، آهن، اورلیستات (آلی، زنیکال)، سایمتیکون (فازایم، گاز ایکس)، سولامر (رنولا، رناژل)، سدیم پلی استیرن سولفونات (کایکسالات)، یا سوکرالفیت (کارافات) را مصرف می‌کنید، باید آن را حداقل 4 ساعت قبل یا 4 ساعت بعد از خوردن لووتیروکسین مصرف کنید.
4. اگر به هر یک از بیماری‌های زیر مبتلا هستید یا قبلاً بوده‌اید، حتماً به پزشک خود اطلاع بدهید: دیابت، سختی دیواره سرخر‌گ‌ها (تصلب شرایین)، بیماری‌های کلیوی، هپاتیت یا بیماری‌های کبد، خونریزی، پروفیریا (بیماری که در آن مواد غیر طبیعی در خون ساخته می‌شود و باعث بروز مشکلاتی در پوست یا سیستم عصبی می‌گردد)، بیماری‌های قلبی عروقی از قبیل فشار خون بالا، درد قفسه سینه (آنژین)، ضربان نامنظم قلب (آریتمی) یا حمله قلبی، کم کاری غدد فوق کلیوی، و یا هر بیماری دیگری که بلعیدن غذا را برای شما مشکل می‌سازد.
5. اگر باردار هستید یا تصمیم به باردار شدن دارید یا کودک شیرخوار دارید، حتماً به پزشک خود اطلاع بدهید. اگر در زمانی که لووتيروکسين مصرف می‌کنید باردار شدید، به پزشک خود اطلاع دهید.
6. اگر خواستید هر نوع عمل جراحی از جمله جراحی‌های دهان و دندان انجام دهید، حتماً به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید که لووتيروکسين مصرف می‌کنید.
7. یک رژیم غذایی سالم و طبیعی داشته باشید. بعضی از غذاها و آشامیدنی‌ها به ویژه آنهایی که حاوی سویا، گردو و فیبرهای غذایی هستند، می‌توانند بر نحوه عملکرد لووتيروکسين در بدن تأثیر بگذارند. بنابراین حتماً باید لووتيروکسين را نیم تا یک ساعت قبل از صبحانه مصرف کنید.
8. به محض اینکه به یاد آوردید، سریعاً وعده داروی فراموش شده را بخورید. اما اگر نزدیک به زمان وعده بعدی هستید، از وعده فراموش شده بگذرید و طبق برنامه قبلی عمل کنید. دقت کنید که برای جبران وعده فراموش شده، هرگز نباید دو قرص را با هم بخورید.
9. داروی لووتيروکسين را می‌توان در دوران بارداری هم مصرف کرد. این دارو برای زمان بارداری مجاز شمرده شده است و هیچ گونه اثرات جانبی مضری به دنبال ندارد. تحقيقات انجام شده بر روی زنان بارداری که این دارو را مصرف مي‌کرده‌اند، هیچ گونه افزایش خطر نا‌هنجاری‌های مادرزادی را نشان نداده است. بنابراین احتمال آسیب دیدگی جنین در نتیجه مصرف این دارو بسیار بعید است. مصرف این دارو در زمان بارداری نباید متوقف شود و اگر کم کاری تیروئید در دوران بارداری تشخیص داده شد، باید به شکل مناسب درمان شود. عوارض کم کاری تیروئید در دوران بارداری می تواند شامل موارد زیر باشد : سقط خود به خود، پری– اکلامپسیا، مرده زایی و زایمان زودرس. کم کاری تیروئید مادر در زمان بارداری می‌تواند اثرات زیانباری بر رشد و نمو جنین و کودک داشته باشد.ممکن است در دوران بارداری میزان T4 سرم خون کاهش و میزان TSH سرم افزایش پیدا کند و از محدوده طبیعی خارج شود. به دلیل آنکه بالا رفتن TSH سرم خون ممکن است در 4 هفته اول بارداری اتفاق افتد، زنان بارداری که این دارو را مصرف می‌کنند باید هر سه ماه یک بار، مقدار TSH خود را اندازه‌گیری کنند. اگر میزان TSH سرم خون بالا برود، برای تصحیح آن باید دوز داروی لووتیروکسین هم افزایش داده شود. همچنین به دلیل آنکه میزان TSH بعد از وضع حمل مشابه با قبل از دوران بارداری است، بنابراین دوز مصرفی دارو هم بلافاصله بعد از زایمان باید به مقدار مشابه با زمان قبل از بارداری باز گردانده شود. میزان TSH سرم خون باید 6 تا 8 هفته بعد از وضع حمل اندازه‌گیری شود.

اگر چه لووتیروکسین می‌تواند وارد شیر مادر شود، اما تا زمانی که به مقدار و شکل مناسب مصرف شود، مشکلی به وجود نمی‌آورد. در واقع، بسیاری از زنانی که درمان تیروئید آنها صورت نپذیرفته است، نمی‌توانند شیردهی مناسب و موفقی داشته باشند. اگر شما در دوران شیردهی از داروی لووتیروکسین استفاده می‌کنید، بهتر است در مورد آن با پزشک خود مشورت کنید.

v    تغییرات دراثر حاملگی

افزایش استروژنها در ابتدای حاملگی موجب افزایش TBG و آلبومین می شود و افزايش hCG سبب تحريک غده تيروئيد و کاهش غلظت TSH مي گرددکه عوامل مداخله گر برای هورمون های تیروئیدی هستند. علاوه بر اینکه میزان تغییر در افراد مختلف فرق می کند، بلکه برحسب روش مورد استفاده جهت سنجش هورمون ها هم تغییرات متفاوت است، لذا تفاوت در مقادیر سنجش FT4 را تا حدودی می توان به تفاوت در روش های اندازه گیری منتسب کرد. از قدیم می دانستند که ید، جزو ضروری هورمون های تیروئیدی در زمان حاملگی دچار نوسان می شود. این نوسان ناشی از افزایش دفع کلیوی، نیاز به مصرف ید را در زمان حاملگی افزایش می دهد لذا در جمعیتهایی که میزان ید طبیعی نیست شیوع اختلال تیروئید بیشتر است و لذا مقادیر مرجع بدست آمده از آن ها نامعتبر است. بنابراین دستورالعمل های بین المللی توصیه می کنند که سنجش مقادیر مرجع در بین گروه هایی انجام شود که مصرف ید در آنها بهینه است. علیرغم این موضوع اطلاعات کمی در زمینه اثرات دقیق ید بر مقادیر مرجع هورمون های تیروئیدی در دست است.  

v    قدرت و پایداری دارو

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) داروی ژنریک  را از لحاظ دوز تجویزی، ایمنی، قدرت، کیفیت، شیوه تاثیر، شیوه جذب و شیوه مصرف، مشابه داروی با نام تجارتی می داند. این سازمان سازندگان را ملزم می‌کند که داروهای ژنریک‌شان را با همان کیفیت، قدرت، خلوص و پایداری داروی با نام تجارتی بسازند. به نوشته لایو ساینس بیش از 70 درصد داروهای نسخه‌‌شده در آمریکا از داروهای ژنریک - یا به عبارت دیگر "معادل زیستی" (bioequivalent) داروی با نام تجارتی هستند.

داروهای ژنریک تا 90 درصد از داروهای مشابه با نام تجارتی ارزان‌تر هستند. علت این تفاوت قیمت ساده است. داروهای جدیدی که ساخته می‌شوند، دارای "حق انحصاری" (patent) هستند؛ در اغلب موارد حقوق انحصاری این داروهای جدید برای 20 سال حفظ می‌شود. در طی این مدت هیچکس دیگری نمی‌تواند داروی دارای حق انحصاری را بسازد یا بفروشد.

هنگامی که دوره حق انحصاری دارویی به اتمام می‌رسد، سایر شرکت‌ها می‌توانند پس از تصویب FDA شروع به ساختن و تولید شکل ژنریک این دارو کنند. سازندگان داروهای ژنریک می‌توانند این داروها را با قیمت کمتری بفروشند، زیرا متحمل هزینه‌های بالای پژوهش و ساخت دارو در ابتدا نشده‌اند.

سازمان غذا و داروی آمریکا بر ساخت داروهای ژنریک نظارت دارد و اجازه نمی‌دهد که این داروها در کارخانه‌های زیراستاندارد ساخته شوند. این سازمان هر سال 3500 بازرسی را برای تضمین این استانداردها انجام می‌دهد. بنابراین کارخانه‌‌های  سازنده داروهای ژنریک قابل مقایسه با کارخانه‌های  سازنده داروهای با نام تجارتی هستند. در واقع خود شرکت‌های داروسازی با نام تجارتی در آمریکا حدود 50 درصد از تولید داروهای ژنریک را به عهده دارند. این شرکت‌ها اغلب کپی‌هایی از داروهای‌شان می‌سازند و بدون نام تجارتی آنها را می‌فروشند. بنابراین جایگزین کردن داروی با نام تجارتی با داروی ژنریک هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند؟ پاسخ در همه موارد نه نیست.

سازمان غذا و داروی آمریکا می‌پذیرد که معدودی از داروهای نسخه‌ای هستند که "پنجره درمانی باریکی" دارند. در این گروه داروها، مقدار اندک دارو از نوع ژنریک موثر نیست، و مقدار بیش از حد آن سمیت ایجاد می‌کند. بنابراین جایگزین کردن اشکال ژنریک در این گروه داروها ممکن است مشکل باشد. FDA برای ارزیابی داروهای ژنریک از رویکرد "معادل زیستی" استفاده می‌کند. اساس مفهوم معادل زیستی، نبودن تفاوت قابل‌توجه در میان داروها، یا با بیان کمی، تفاوت کمتر از 20 از درصد است.

داروسازان ژنریک ملزم هستند که آزمایش‌هایی را انجام دهند که ثابت کند میزان ماده موثر جذب‌شده به جریان خون از نسخه‌های داروی ساخته شده بوسیله آنها، معادل میزان جذب‌شده داروهای اصلی با نام تجارتی است. FDA می‌گوید میانگین واریانس میان داروهای با نام تجارتی و داروهای ژنریک 3.5 درصد است، اما در 50 درصد این داروها این تفاوت 10 درصد یا بیشتر است.

با اینکه فهرستی رسمی از داروهای با "پنجره درمانی باریک" وجود ندارد، داروهای زیر را عموما جزء داروهای با این خصوصیت بشمار می آورند.در مورد داروهای تیروئیدی لووتروئید، لووکسیل یا سینتروئید را با نام ژنریک  لووتیروکسین می شناسند.

v    نوسان ناشی از کار آزمایشگاه

اگرنتایج گزارش شده از آزمایشگاه های مختلف دارای نتایج متفاوت باشد. ممکن است خطا ها یا اشتباهات آزمایشگاهی موجب این نوسانات باشد . البته در صورت حذف این عامل مداخله ای ، عوامل دیگری همچون شرایط آمادگی بیمار، روش استفاده شده در آزمایشگاه و دستگاه های مورد استفاده نیز باعث این نوسانات می تواند باشد.

v     تاثیرتغییر فصل بر میزان TSH

TSH درماه های سرد سال بطور طبیعی بالا می رود و در ماه های گرم سال کاهش پیدا می کند. این نوسانات برای افراد مسن و بویژه در مناطق سرد بیشتر است.

v    استرس

سیستم غدد درون ریز به استرس پاسخ می دهد دوره های شدید استرس ممکن است روی سطح TSH تاثیر بگذارد. در بعضی از بیماران Graves که تحت استرس قرار می گیرند و غذای مناسب را دریافت نمی کنند کاهش سطح TSH و نیاز به دوزهای بالاتری از داروهای ضد تیروئید مشاهده میگردد.

v    خوردن بیش از حد محصولات حاوی سویا

در افراد مبتلا به بیماری خود ایمنی تیروئید ، مصرف بیش از حد سویا و یا محصولات آن بدلیل دارا بودن ایزوفلاون ها (ISOFLAVONES) باعث بالا رفتن TSH می گردد.

v    مصرف بیش از حد غذاهای گواتروژنیک

بعضی مواد گواتروژنیک علاوه بر سویا می توانند با اثر گواتروژنیک باعث بزرگ شدن تیروئید و ایجاد گواتر شوند.این مواد غذایی می توانند مانند داروهای ضد تیروئید در غیر فعال کردن تیروئید عمل کرده و باعث کم کاری تیروئید شوند. اگر شما مبتلا به بیماری تیروئیدی هستید باید نگران مصرف بیش از حد غذاهایی مانند کرفس ، کلم ، تربچه و....بخصوص بصورت خام باشید.

بدون ديدگاه

بروسلوز (Brucellosis) یا تب مالت یا تب مواج یک بیماری مشترک بین انسان و دام  است که عامل آن باکتری بروسلا (Brucella) می باشد که یک کوکوباسیل گرم منفی کوچک، فاقد کپسول، غیرمتحرک و داخل سلولی از خانواده بروسلاسه (Brucellaceae) است. تا کنون 12 گونه از باکتری بروسلا شناسایی شده است که 3 گونه بروسلا ملی تنسیس (B.melitensis) ، آبورتوس (B.abortus) و سوییس (B.suis) به طور معمول در انسان بیماریزا هستند و آلودگی انسان معمولا از طریق مصرف لبنیات و محصولات دامی آلوده و یا تماس با دام آلوده اتفاق می افتد. عامل تب مالت در ایران بیشتر بروسلا ملی تنیس است. شکل حاد بیماری همراه با علائمی چون تب، لرز، تعریق، درد عضلانی و ضعف است. شکل مزمن بروسلوز با علائمی همچون تورم عقده های لنفی، بزرگی طحال و کبد و گاه آبسه های استخوان، مغز، کلیه ها و دیگر اندام داخلی همراه می باشد. در ایران بروسلوز همچنان یک معضل بهداشتی هم در انسان و هم دام به شمار می رود . در دام ایجاد سقط جنین می کند.

اشکال بالینی بروسلوز

1. تحت بالینی: (تحت حاد) علائم و نشانه های بیماری مبهم (خستگی و سردرد)
2. باکتریمیک: (حاد) تب مواج , لرز, عفونت وارد خون می شود. سایر عوارض (مننژیت, آندوکاردیت, عفونت مفاصل و..)
3. سرولوژیک: علائم ملایم و سابقه نوشیدن شیر خام یا پنیر تهیه شده از شیر پاستوریزه نشده
4. لوکالیزه: بروز علائم تدریجی سیستمیک ( گرانولوم در کبد- مغز استخوان – طحال و…)
5. مزمن: درپی نوع حاد یا باکتریمیک ویا نوع لوکالیزه گاهی تا ۲۰ سال گزارش شده است.عوارض مننژیت ,هپاتیت, آبسه کبد, زخم مزمن پوستی

  بروسلوز شغلی

 تماس مداوم با میکروب یروسلا یا واکسن آن ( دامداران, دامپزشکان) منجر به تحریک مداوم سیستم ایمنی و اقزایش Ab از جنس IgGدر سرم این افراد تا تیتر 1/320 بدون علائم بالینی بیمار و بدن آنها دارای مقاومت نسبی به بروسلا می شود.

بروسلوزدر کودکان

جداسازی میکروب از کشت خون جداسازی می شود ولی تست رایت ۱/۲۰ تا۱/۴۰ به علت وضعیت ضعیف سیستم ایمنی کودکان منفی است ولی بیماری وجود دارد.

پاسخ های ایمنی همورال در بروسلوز:

1. مرحله حاد: در این مرحله هر دو آنتی بادی نوع IgMوIgG در سرم بالا هستند . ولی در اواخر مرحله فاز حاد نوع IgM بالاتر است .اواخر هفته اول بیماری یا اوایل هفته دوم شروع تولید Ab از جنس IgM و در روز ۱۳ تا ۲۱ به حداکثر می رسد. از روز ۱۴تا ۲۱ تولید IgG شروع می شود تیتر آن در هفته چهارم تا هشتم به حداکثر می رسد. و از IgM هم بیشتر می شود . تیتر IgM کاهش نمی یابد ولی تیتر IgG کاهش می یابد.
2. مرحله تحت حاد: حداکثر آنتی بادی از جنس IgM است.
3. مرحله مزمن: در این مرحله IgG و IgA مشاهده می شود.
4. مرحله بازگشت بیماری: برگشت تطاهرات بیماری بعد از یک چند ماه. IgGوIgA در این مرحله مشاهده می شود .

جهت پیگیری روند درمان بروسلوز، مقایسه تیتر IgM در مرحله حاد بیماری و مرحله نقاهت بیماری اهمیت داردوعدم درمان مناسب و یا درمان ناقص باعث ورود بروسلوز به فاز مزمن می گردد. بروسلوزبه دو شکل مشاهده می شود:

1. فعال: ابتلای شخص به بیماری (مرحله حاد) وجود IgMوIgG در سرم بیمار
2. غیر فعال: ابتلای شخص به بیماری در گذشته وجود IgM در سرم بیمار

    تشخیص بیماری

بهترین راه تشخیص بیماری ، کشت خون, مایع مغزی- نخاعی, مایع مفصلی و مغز استخوان می باشد. احتمال جداسازی در مواقعی که تب بالاست بیشتر است ولی در مواقع قطع تب هم می توان کشت خون انجام داد. همیشه کشت میکروب وجداسازی آن بخصوص موقعی که بیماری مزمن می شود امکان پذیر نیست. سازمان جهانی بهداشت ۵ آزمایش سرولوژی استاندارد را توصیه می کند:

1. روش اسکرینینگ (رزبنگال ، سروآگلوتیناسیون لوله ای رایت،  2ME  Wright ٫ آزمایش کومبس رایت )
2. آزمایش ثبوت مکمل
3. ایمنوفلورسانی غیرمستقیم
4. رادیوایمنواسی
5. الایزا

    روش اسکرینینگ جهت تشخیص آنتی بادی های اختصاصی

بر خلاف آنچه که در بیشتر آزمایشگاه های تشخیصی در ایران انجام می شود، ارزیابی حضور آنتی بادی های اختصاصی علیه بروسلا از کلاس IgM و IgG با استفاده از روش الایزا، به عنوان روش اسکرینینگ شناخته می شود. بر این اساس نمونه های بیماران مشکوک به بروسلوز ابتدا از نظر حضور IgG و IgM بررسی می شوند.

تفسیر نتایج:

در مرحله حاد بیماری، آنتی بادی های اولیه از کلاس IgM هستند که به سرعت با افزایش آنتی بادی های IgG همراه می شوند که البته ممکن است پس از درمان تیتر IgG کاهش یابد. هر چند در موارد بدون علامت و غیرفعال بیماری نیز ممکن است تیترهای بالایی از IgG گردشی، در سرم افراد آلوده یافت شود. بروسلوز مزمن اما با حضور غالب آنتی بادی های IgG ، بدون حضور (یا مقدار ناچیز) آنتی بادی های IgM مشخص می شود.

افزایش میزان آنتی بادی اختصاصی در نمونه های سرمی دوتایی می تواند به عنوان مدرکی از عفونت اخیر باشد. حضور IgM اختصاصی در یک نمونه تکی نیز می تواند علت عفونت اخیر باشد، هر چند آنتی بادی های کلاس IgM ممکن است تا ماه ها پس از بیماری حاد نیز قابل ردیابی باشند.

CDC پیشنهاد می کند که نتایج مثبت از نظر IgG و یا IgM در روش الایزا ، با استفاده از روش استاندارد آگلوتیناسیون (SAT) تایید شوند. نتایج مثبت به روش الایزا که توسط SAT تایید نشده اند، ممکن است نشان دهنده نتایج مثبت کاذب باشند. اما اگر همچنان شک به بیماری بروسلوز بود، آزمایش باید 7 تا 14 روز بعد مجدد تکرار شود.

ملاحظات:

در روش الایزا، از آنتی ژن گونه بروسلا آبورتوس استفاده می شود، اما ممکن است واکنش متقاطع با سایر گونه های بروسلا مشاهده شود، بنابراین روش الایزا نباید جهت افتراق گونه های بروسلا مورد استفاده قرار گیرد. آلودگی به بروسلا کنیس ، که عامل نادری برای ابتلای انسان به شمار می آید، ممکن است با این روش قابل تشخیص نباشد. ردیابی آنتی بادی های اختصاصی IgG و IgM علیه گونه های ملی تنسیس و سویس نیز با این روش ممکن است نتایج منفی کاذب داشته باشد.

روش الایزا باید صرفا به عنوان یک روش اسکرینینگ استفاده شود و همان طور که گفته شد نتایج مثبت و همچنین نتایج مشکوک، باید با روش های آگلوتیناسیون استاندارد تایید شوند. علاوه بر این، تفسیر نتایج آزمایش می بایست در کنار علائم ، سابقه بیمار و یافته های بالینی انجام شود.

    روش تاییدی آگلوتیناسیون

مطابق دستورالعمل CDC ، نتایج مثبت حاصل از روش الایزا، می بایست با روش استاندارد آگلوتیناسیون (Standard agglutination test) مورد تایید قرار گیرند. در حال حاضر چندین روش آگلوتیناسیون برای تشخیص بروسلوز وجود دارد که رایج ترین اینها روش های تیوب آگلوتیناسیون (رایت) ،کومبس رایت و رزبنگال می باشد و مدت هاست در آزمایشگاه های تشخیص طبی ایران مورد استفاده قرار می گیرند. اخیرا تکنیک های دیگری نیز در بازار ارائه شده اند که مزایایی نسبت به روش های مذکور دارند. از آن جمله می توان به روش میکروآگلوتیناسیون اشاره نمود که تحت عنوان بروسلا کپچر نیز شناخته می شود و نتایج آن معمولا با نتایج روش کومبس رایت مطابقت دارد. روش دیگر ژل آگلوتیناسیون است که به دلیل کوتاه تر بودن زمان انجام ، می تواند در موارد اورژانس کاربرد داشته باشد. نتایج این روش نیز معمولا با نتایج آزمایش کومبس رایت تطابق دارد.

تفسیر نتایج:

مطابق اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO)،در مناطقی که بیماری بروسلوز آندمیک می باشد، باید به این نکته توجه شود که تیترهای بیشتر از 1:160 باید به عنوان نتیجه مثبت در نظر گرفته شود، این در حالی است که در مناطق غیرآندمیک، تیترهای  بالاتر از1:80  به عنوان مثبت قلمداد می شوند. با توجه به شیوع قابل توجه بیماری در دام های مناطق مختلف ایران، می بایست این بیماری در کشور ما به عنوان آندمیک در نظر گرفته شود.

هر چند مثبت بودن نتیجه آزمایش سرولوژی لزوماً نشانه بیماری فعال نمی باشد. بر اساس اعلام CDC، افزایش 4 برابری (یا بیشتر) در تیتر آنتی بادی، بین مرحله حاد و نقاهت بیماری، می تواند اثبات کننده بیماری حاد باشد. در روش های آگلوتیناسیون از آنتی ژن های مشتق از بروسلا آبورتوس استفاده می شود، لذا ممکن است در موارد آلودگی به سایر گونه ها نتیجه منفی حاصل گردد.

با توجه به اینکه آنتی بادی های اختصاصی ممکن است برای ماه ها یا سال ها پس از عفونت نیز در سرم افراد یافت شوند، روش های سرولوژی نمی توانند تاییدکننده بیماری فعال باشند و جداسازی باکتری بیماریزا از نمونه های کلینیکی، روش تاییدی به شمار می آید.

    تکنیک جدید میکروآگلوتیناسیون

همان گونه که ذکر شد، روش های آگلوتیناسیون به عنوان روش های تاییدی، در تشخیص بروسلوز از اهمیت خاصی برخوردار هستند. از این بین، تکنیک میکروآگلوتیناسیون یا همان Brucella Capture ، روشی با حساسیت و اختصاصیت بالاست که توسط CDC نیز مورد تایید واقع شده است. از مهمترین مزایای این تکنیک ارزشمند می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

v    حساسیت و ویژگی بالا

v    کیفیت بالای محلول ها و مواد مورد استفاده در قیاس با روش های معمول همچون رایت و رزبنگال

v    تطابق نتایج با روش کومبس رایت

v    قابلیت ردیابی آنتی بادی های ناقص و آگلوتینین های ضعیف

با توجه به آنچه که گفته شد، استفاده از روش میکروآگلوتیناسیون، نه تنها حساسیت تشخیصی را افزایش می دهد، بلکه نیاز به انجام آزمایش های تکمیلی همچون کومبس را برطرف می کند.

منابع

http://en.vircell.com/products/brucellacapt/

https://www.cdc.gov/brucellosis/index.html

بدون ديدگاه

هورمون آنتی مولرین (AMH)

 این هورمون در بافت بیضه‌ی مردان و تخمدان زنان تولید می شود و میزان آن برحسب سن و جنس متغیر است. در زنان این هورمون بوسیله سلولهای گرانولوزا در فولیکولهای موجود در تخمدان ساختهمیشود. اندازه‌گیری سطح این هورمون برای ارزیابی تعداد فولیکولهای باقیمانده (ذخیره) یا تخمکها در تخمدان اهمیت دارد. ارزیابی ذخیره تخمدانی توسط هورمونهای سرمیFSH وAMH و سونوگرافی لگن انجام میگیرد. حساسیت تستAMHبسیار بالا است و حتی از این تست به تنهائی میتوان برای غربالگری اولیه ذخیره تخمدانی استفاده کرد.

پژوهشگران معتقدند که نقش این هورمون، جلوگیری از رشد فولیکول های تخمدانی است. هورمون آنتی مولرین از سلول های گرانولوزا که تخمک را احاطه کرده اند، ترشح می شود ودر سرم قابل سنجش است. بنابراین میزان تولید آن، شاخص تعداد تخمک های فعال باقیمانده در فولیکول ها است که با افزایش سن باروری مقدار آن کاهش می یابد. خصوصیات جالب این ماده آن است که در طی سیکل قاعدگی برخلاف FSH و Inhibin B و استرادیول، سطح سرمی آن نیز تغییر نمی کند و در هر روزاز سیکل ماهانه قابل اندازه گیری است. همچنین چون بی واسطه از تخمدان ها آزاد می شود، با مصرف داروی ضد باروری، حاملگی و یا آگونیست های GhRH تغییر نمی کند.

ذخیره تخمدانی AMH

منظور تعداد سلولهای فولیکول اولیه است که در تخمدانها وجود دارد. این سلولها در بدو تولد حدود یک میلیون عدد هستند ولی هنگام بلوغ تعداد زیادی از آنها از بین رفته و چیزی حدود ۴۰۰۰۰۰ عدد باقی‌مانده است. در سراسر دوره باروری در زنان حدود ۴۰۰ سلول از این ذخیره تخمدانی رشد و تمایز کرده و به تخمک (سلول جنسی زن) تبدیل می‌شوند. با افزایش سن در زنان از تعداد این سلولهای ذخیره شده کاسته می شود.

اهمیت AMH

این هورمون در اوایل رشد جنین پسر توسط بافت بیضه تولید میشود و سبب رشد اندامهای جنسی مردانه میشود، در حالیکه مانع از رشد اندام جنسی زنانه میگردد AMH .در نوزادان پسر بالا است و تا ۲ سالگی بالا میماند و سپس بتدریج کاهش می‌یابد و در سن بلوغ به میزان حداقل خود می رسد.

در جنین دختر AMH تولید نمی‌شود و عدم حضور این هورمون اجازه میدهد کهاندام جنسی زنانهرشد کند. سطح این هورمون در دختران تا سنبلوغپائین است در دوره ی پیش از بلوغ تولید آن در تخمدانها آغاز شده و سطح آن افزایش می‌یابد. سطح AMHبتدریج طی سالها کاهش می‌یابد و در دوران پیش ازیائسگیو شروع یائسگی تقریبا غیرقابل اندازه گیری خواهدبود.

زنانی که ذخیره تخمدانی کاهش یافته ای دارند دارای قدرت باروری پائینی میباشند و نیز در معرض خطر بیشتری برایسقط جنینهستندAMH .در دوران باروری در زنان بسیار اهمیت داردAMH .در تنظیم و تعادل اثر دوره ای FSH وLH در تخمدان و در نتیجه در تکامل و رسیدن تخمک نقش دارد. سنجش این هورمون می تواند در تخمین ذخیره‌ی تخمک و احتمال باردارشدن کمک کند.

موارد درخواست تست

زنان کمتر از ۳۸ سال که قصد دارند بارداری خود را بدلیل مسائل شخصی و یا اجتماعی به تاخیر اندازند. چنین افرادی اگر در نتیجه انجام این تست مشخص شود که ذخیره تخمدانی پائینی دارند میباید زودتر اقدام به باردار شدن کنند تا به این وسیله شانس موفقیت خود را در بچه دار شدن افزایش دهند. زنان مسن‌تر از ۴۰ سال کاندیدهای خوبی برای انجام این تست نیستند زیرا آنها بطور طبیعی (بدلیل بالا بودن سن) دارای ذخیره تخمدانی کمتری هستند. گروه دیگری که کاندید برای انجام این تست هستند زنانی هستند که در معرض خطر بالائی برای کاهش ذخیره تخمدانی هستند که شامل افرادی است که سابقه خانوادگی برای نارسائی تخمدان دارند و یا افرادی که مبتلا به بیماریهای خودایمنی هستند و بالاخره افرادی که شیمی‌درمانی کرده اند و یا سابقه جراحی تخمدان دارند.

سایر موارد کاربرد این تست عبارتند از:

• ارزیابی فعالیت تخمدانی و باروری
• ارزیابی سندرمتخمدان پلی کیستیک
• پایش (مانیتورینگ) درمانسرطان تخمدان)تومورهای ترشح کننده( AMH
• ارزیابی ناهنجاری جنینی و تشخیص جنسیت آن
• پیش‌بینی شروع دوران یائسگی
• ارزیابی فعالیت بیضه در نوزادان پسر

زمان انجام تست AMH 

از آنجا که AMH برخلاف FSH در طول سیکل ماهانه دارای نوسانات کمی است بنابراین در هر روز از سیکل ماهانه میتوان این تست را انجام داد.

نمونه خون سیاهرگی که در آزمایشگاه از طریق خونگیری از سیاهرگهای سطحی به سادگی انجام میگیرد. برای انجام تست رعایت شرایط خاصی لازم نیست.

تفسیر نتایج

•  AMHدر سندرم تخمدان پلی‌کیستیک افزایش می یابد.
•  AMHدر برخی از انواع سرطانهای تخمدان افزایش می‌یابد.
• کاهش AMH در دوره‌ی درمانتومورهای تخمدانکه این هورمون را تولید میکنند نشان دهنده‌ی اثربخشی درمان است.
• تست AMH در فرآیند لقاح خارج رحمی (IVF) کاربرد دارد. میزان AMH با احتمال موفقیت IVF ارتباط دارد.
• کاهش قابل ملاحظه در سطح AMH نشان دهنده ی شروع یائسگی است.
• سطح هورمون AMH در دختربچه‌ها و پس از یائسگی پائین است.
• فقدان یا پائین بودن سطح این هورمون در پسربچه‌ها ممکن است در اثر اختلال در ژن AMH باشد و معمولا در صورت عدم رشد بیضه ها یا در اختلال در عملکرد بیضه‌ها دیده میشود. فقدان آندروژنها منجر به ناهنجاری دستگاه تناسلی و اندامهای جنسی میشود.
• طبیعی بودن سطح AMH و آندروژنها در پسربچه‌هائی که بیضه‌ی آنها پائین نیامده به این معنی است که بیضه‌ها وجود دارند و فعالیت آنها هم طبیعی است ولی از نظر فیزیکی در جایگاه طبیعی خود قرار نگرفته‌اند.
•  AMH توسط فولیکول در حال رشد در تخمدان با سرعت ثابتی تولید میشود و مقدار آن تحت تاثیرقرصهای ضدباردارییا حاملگی قرار نمی‌گیرد.

منابع :

https://labtestsonline.org/understanding/analytes/anti-mullerian-hormone/tab/test

https://www.createhealth.org/fertility-diagnosis/amh

بدون ديدگاه